ένα στιχάκι δανεικό

τώρα είναι αλλιώς.
τώρα τα μάτια σου βγάζουν σπίθες
απ' τα μαχαίρια που ακονίζεις ανάμεσα στα πόδια σου
τα χέρια σου πνίγουν τη γαλήνη
τα λόγια σου έχουν μια γεύση από λεμόνι
τα χείλη σου είναι σκισμένα
και η μύτη σου ενίοτε στάζει
σκόνες και αλλόκοτες μυρωδιές
ρουφάς και σκοπός είναι η χαμέρπεια

οριοθετείς την ψυχή
μα δε γαμιέται κι αυτή

παίζουμε;

Αυτό το παιχνίδι με τα βελάκια που πρέπει να στοχεύσεις στο κέντρο των ομόκεντρων κύκλων.
Σπουδές κάναμε πάνω σ' αυτό το παιχνίδι.
Κερδισμένος αυτός που θα καρφώσει τα περισσότερα. Με τη μεγαλύτερη δύναμη σαφώς.
Γνωρίζοντας πως οι πόντοι προστίθενται στο σκορ, ακόμα κι αν πέσουμε λίγο πιο έξω.
Το κέντρο βέβαια έχει άλλη χάρη, δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση και -αν δεν κάνω λάθος- είναι χρώματος κόκκινου.

-Τι θα κάνεις σήμερα;
-Πάμε μια βόλτα στο κέντρο;