πανσέληνος σεπτεμβρίου

και μείναμε μόνοι σ αυτη την πόλη

με όλους αυτούς τριγύρω

-οικεία πρόσωπα θα έλεγε κανείς-

αγκαλιάζοντας τη ματαιότητα

σε μια κατά τ' άλλα τρυφερή ηλικία

τα όνειρα κρύφτηκαν κάπου πίσω από το ποτήρι μας,

“ο καλύτερός σου φίλος”,

δηλώνει το άδειο μου κεφάλι

“θα θελα να είμαι πλήρης!”:

μια μακρινή ανάμνηση,

ένα κομμάτι μιας φθαρμένης -πια- υπόστασης

ατενίζοντας τις προσδοκίες μου

ψάχνω εσένα

ή κάτι παρόμοιο

να στηλώσει την πτώση μου

πτώση (γενική)

να προσέχεις τι λες

τις αποφάσεις και τις επιλογές σου

όχι, αυτό δε θα το έλεγα σε οποιονδήποτε

-δε μου αρέσει να δίνω συμβουλές-

το αναφέρω προβλέποντας ότι θα μου ζητήσεις τα ρέστα

και δεν εννοώ τα ρέστα από τον επόμενο καφέ που δε θα πιούμε

αχ τόσο συγχύστηκα που ξέχασα ότι ποτέ δεν ήπιαμε καφέ μαζί!

-καθόλου συγκροτημένη, καθόλου!-

ίσως να φταίει εκείνο το μπλακ άουτ στη ροτόντα

απο εκείνη τη μέρα άλλαξαν λίγο τα πράγματα στο κεφάλι μου

λες και η επανασύνδεση έγινε ανάμεσα στους νευρώνες μου

ίσως πάλι να φταίει που πίστεψα στα καλούπια των σωμάτων

'είσαι ρομαντική' έλεγες,

υπερήφανος για τον κυνισμό σου

τα σώματα ταιριάζουν, δύο μαζί σε ένα,

ο ιδρώτας τους ξεπλένει το θάνατο

στις τυχαίες συναντήσεις, δυο άγνωστοι ξανά

-όχι όχι καθόλου ρομαντικό-

τέλος πάντων

μια ιστορία ήθελα να σου πω:

όταν ήμασταν παιδιά και παίζαμε κυνηγητό

υπήρχαν στιγμές που ακροβατούσα ανάμεσα στην ήττα και τη νίκη

στο μυαλό μου είχα ήδη κερδίσει

οραματιζόμουν να αγγίζω το φανελάκι του θηράματος

μια φορά όμως

σκόνταψα.

μη σου τύχει!

αποφάσισα να κάνω γενική καθαριότητα στο δωμάτιο
και ως άνθρωπος με κακή μνήμη
-αλλά και ρομαντική ψυχή-
έχω γεμίσει κάθε γωνιά με αναμνήσεις σε υλική μορφή:
σημειώματα, παιχνίδια, ένα μπουκέτο μαραμένα λουλούδια
α! κι άλλο ένα
εισιτήρια λεωφορείου που δεν ακυρώθηκαν ποτέ
χάρτες διαδρομών που περπατήθηκαν πολλάκις
φωτογραφίες που δεν είδαμε μαζί
αναπτήρες που άναψαν τα μισοτελειωμένα σου τσιγάρα
μια ζωγραφιά απ' το παλάτι που θα μου χάριζες
ένα σουβέρ για τον πικρό μου καφέ
κι ένα ακόμα για τη γλυκιά σοκολάτα

κάθε κίνηση του ξεσκονόπανου
κι ένας αναστεναγμός ξετρύπωνε απ τα ντουλάπια

τώρα που τελείωσε η γενική
είναι πια όλα μαζί στη θέση που τους αρμόζει (;)
στο κουτί τους.

ας βγούμε λοιπόν για μια -μάταιη- μπύρα

αντί αυτοκριτικής

μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι.
του άρεσαν πάρα πολύ τα παιχνίδια
και είχε πάρα πολλά παιχνίδια.
όποιο κι αν ζητούσε, γινόταν δικό του.
και ήθελε όλα να είναι δικά του.

μια μέρα είδε ένα παιχνίδι που ήταν διαφορετικό απ' όλα τα υπόλοιπα.
ήθελε προσοχή και φροντίδα,
χρειαζόταν ήλιο και νερό
και όταν του μιλούσε ή το χάιδευε, γινόταν πιο όμορφο και χρωματιστό

αυτό φάνηκε πολύ δελεαστικό στο κοριτσάκι
και όσο περισσότερο ασχολιόταν μαζί του,
τόσο πιο χαρούμενο γινόταν,
αφού το έβλεπε να λάμπει, να μεγαλώνει και να είναι ευτυχισμένο κι αυτό.

μερικές φορές το καινούριο αυτό παιχνίδι -ας το ονομάσουμε λουλούδι-,
μαράζωνε και έριχνε κάποια από τα φύλλα του.
αυτό συνέβαινε τις μέρες με κρύο και βροχή.
το κοριτσάκι τότε θύμωνε με το λουλούδι και άρχισε να μην του αρέσει τόσο πολύ.
το άφηνε μονάχο στο μπαλκόνι και έπαιζε με τα υπόλοιπα παιχνίδια του.

κάθε φορά όμως που έμπαινε η άνοιξη,
το λουλούδι δυνάμωνε όλο και πιο πολύ και τα άνθη του μάγευαν ξανά το κοριτσάκι
τότε εντυπωσιαζόταν πάλι, θυμόταν πόσο το αγαπούσε και πόση γαλήνη του προσέφερε
και το φρόντιζε με την ίδια προσοχή,
γιατί ήξερε ότι είναι το πιο όμορφο λουλούδι του κόσμου.

τον επόμενο χειμώνα το λουλούδι μαράζωνε
και την επόμενη άνοιξη τρυπούσε τις μύτες με τα αρώματά του
και φτου κι απ' την αρχή!

ώσπου ήρθε ένας χειμώνας, που κράτησε λίγο παραπάνω,
-μια-δυο μερούλες μοναχά-
και το λουλούδι κουράστηκε
και μαράθηκε
και πέθανε


και ο καρπός του ταξίδεψε πολλά χιλιόμετρα μακριά
εκείνο το τελευταίο ανεμοδαρμένο χειμωνιάτικο απόγευμα
και φύτρωσε σε ένα μεγάλο λιβάδι,
μακριά από μπαλκόνια και γλάστρες,
και απλώθηκε σε όλο το λιβάδι
που τώρα πια έχει κόκκινο χρώμα.

αντί στεφάνου

τελικά μάλλον είναι πολλά αυτά που δεν πρόλαβα να πω
σε ποιον; δεν ξέρω
τώρα όμως θα τα μάθουν αυτοί που μένουν και όχι αυτή που έφυγε

σήμερα το μοναδικό στεφάνι έγραφε:
"στη λατρευτή αδερφή και θεία"
για μένα όμως ήσουν δεύτερη γιαγιά
-και όχι κατά σειρά προτεραιότητας-

ήσουν η πρώτη που είδα να τρώει κρυφά σοκολάτες κι έτσι εντόπισα τη μαγεία τους!
ήσουν η μόνη που ζητούσε δώρο αλουμινόχαρτο από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό,
κι έτσι εκτίμησα την απλότητα του να είσαι πλήρης.
έκλεβες τριαντάφυλλα από τις αυλές για να χρωματίσεις τα πρωινά μας
και αν μάζευα όλα τα λουλούδια του κόσμου, εσύ πάλι θα ήσουν πιο χρωματιστή!
μου έμαθες να διαβάζω, χωρίς καλά καλά να ξέρεις εσύ.
μου έδειξες τον κόσμο και μου έμαθες να τον αγαπώ.
μου έμαθες και να "σουρτουκεύω" και να μην "βάζω κώλο κάτω"!
έδειξες σε όλους μας τι σημαίνει αδερφή, θεία, μάνα, γιαγιά
και τι είναι αγάπη.

είμαι σίγουρη ότι εκεί που πας θα μπορείς να τρως όσα τηγανιτά και όσες σοκολάτες θέλεις,
αλλά κράτα λίγες και για μας χοντρούλα!

επίλογος

θα έρθει μια μέρα, που θα μπορώ να γράψω για ό,τι ζήσαμε
τι ήσουν, τι ήμουν και ποιού είδους ήταν η χημική μας αντίδραση

θα περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια το πως έπλεκες περίτεχνα τον ιστό στον οποίο βυθιζόμουν και -αχ!- τόσο πολύ μου άρεσε!
θα έχω καταλάβει ποια ήταν η εθιστική ουσία που εκκρινόταν από τις ίνες του

δε θα φοβηθώ να σου μιλήσω για το πράσινο τοξικό υγρό που έκρυβα σ' εκείνο το μπουκαλάκι
θα σου εκμυστηρευτώ πως το είχα πάντα μαζί μου

θα φτιάξω και μία ζωγραφιά
θα είναι από αυτές τις δυσνόητες που απευθύνονται μόνο σε ειδήμονες
και σίγουρα θα επικρατεί το κόκκινο χρώμα

αν χρησιμοποιήσω και άλλους τρόπους έκφρασης, θα γράψω ένα ποίημα που δε θα ηχεί μελωδικά
θα έχει σταθερά αυξανόμενο tempo και στο τέλος θα χτυπήσω δυνατά ένα τύμπανο
σε εκείνο το σημείο θα ξεκινήσει το τραγούδι με τα ουρλιαχτά

και όταν τελειώσει ο καλλιτεχνικός μου οίστρος,
θα πάρω ένα-ένα τα χαρτιά, τους καμβάδες και τη σπασμένη μου φωνή,
θα τα κάνω χίλια εκατόν δεκαπέντε κομματάκια -όσες και οι μέρες της ζωής μας-,
θα αντισταθώ στον πειρασμό να τα κάψω
θα τα πακετάρω σε ένα μεγάλο χαριτωμένο κουτί
και θα τα τυλίξω με μία εντυπωσιακή γυαλιστερή κορδέλα

όταν θα έρθει αυτή η μέρα,
τα έξοδα αποστολής θα είναι ακριβά για τα γούστα μου.